هم اكنون طرحي به نام گاندو در اين مناطق در دست اجرا است تا براي نخستين بار در كشور، تمساح پوزه كوتاه، حفظ و تكثير شود. اين نوع تمساح از نادرترين انواع تمساح در جهان است كه در رودخانه سرباز و زندگي ميكند.
كليات:
چون سرزمين بلوچستان در جنوب ايران قرار دارد، بنابراين از نزديكترين قسمتهاى اين كشور به خط استوا مىباشد و به موازات آن، از گرمترين مناطق ايران نيز به شمار مى رود. در تابستان اشعه خورشيد تقريباً بطور عمودى بر اين منطقه مى تابد كه در نتيجه آن، در تمام مناطق به جز نواحى كوهستانى و مرتفع، گرماى شديدى حكمفرما است. بطوركلى شرايط آب و هوايى بيابانى و نيمه بيابانى بر منطقه بلوچستان حاكم است. در بيشتر شهرستانهاى بلوچستان، حداكثر درجه حرارت، بالاى 40 درجه سانتيگراد است. اين ميزان در تيرماه، در ايرانشهر به 51 درجه بالاى صفر مىرسد. در ماههاى آذر و دى، دماى بلوچستان به حداقل خود مى رسد. سردترين شهر بلوچستان زاهدان و گرمترين آنها ايرانشهر است. ميزان رطوبت بطور متوسط، در ماههاى پر رطوبت سال حدود 50 درصد مى باشد. بيشتر بارانهاى سالانه بلوچستان در زمستان اتفاق مى افتد. بطوريكه در صحراهاى شرقى بلوچستان، بيش از 75 درصد باران سالانه در زمستان به ثبت رسيده است. بارانها هم بيشتر به صورت رگبارهاى كوتاه مدّت و شديدى هستند كه كوههاى خالى از پوشش گياهى را شستشو داده و سيلابهاى عظيمى را ايجاد مى كنند.
كليات:
هر چند ساختن مسكن به شيوه جديد و با مصالح ساختمانى مدرن در مركز بخش و همچنين در برخى از روستاهاى بزرگ ديده مى شود، ولى احداث خانه ها عموماً بااستفاده از ساقه و شاخ و برگ گياهان بومى اين منطقه، با روشهاى سنتى خاص خود صورت مى گيرد. البته در بعضى از قسمتها و نواحى كه سنگ به فراوانى يافت مى شود، خانه هاى سنگى نيز احداث مى نمايند، سقف اكثر اين خانه ها را با تيرهاى نخل و شاخه هاى درخت خرما (كَرزْ) يا نى (نَدْ) مىپوشانند ولى اصولاً خانه سازى با چوب ، خشت، گل و با شاخ و برگ گياهان بومى است. در مساكن يا سكونتگاههاى روستايى، شكل خانه ها عموماً تابع مقتضيات طبيعى و مواد و مصالحى است كه طبيعت در دسترس مردم آن منطقه مى گذارد و در حقيقت مساكن روستايى بيش از همه ساخته شرايط طبيعى مى باشد و عموماً از مواد و مصالح چوبى و سنگى و يا گياهى ساخته مىشوند كه در بعضى موارد، سنن و آداب و رسوم و معتقدات مذهبى، در خانه ها و شكل اين نوع خانه ها مؤثرند.
آبهاى سطحى:
آبهاى سطحى اين بخش را مى توان به دو دسته آبهاى دايمى و آبهاى فصلى تقسيم بندى نمود.
الف: منابع آب دايمى: با وجود آنكه رودخانه سرباز مهمترين رودخانه بخش محسوب مى گردد ولى چنانچه در طى دو يا سه سال بارندگى رخ ندهد، بيشتر بستر آن خشك مى شود. ولى در بعضى جاها، بستر آن هميشه داراى آب است. آب اين رودخانه در مواقع كم آبى، معمولاً از مركز بخش سرباز تا دَپْكَوْرْ دايمى است. ولى از دَپْكَوْرْ تا روستاى جَميدَر آبى در بستر آن جريان ندارد، دوباره از روستاى جَميدَر تا نرسيده به روستاى زِيارَتْ جاه آب جريان مى يابد، ولى از زِيارَتْجاه تا پايين دست روستاى حِيط بستر آن خشك است. آنگاه از روستاى نُوبَنْدْ تا قسمت عُلياى چراغان آب جريان دارد، از اين نقطه تا نزديكى روستاى هُدارْ بستر آن خشك مىباشد. سپس در نزديكى هُدارْ جريان يافته و در پايين دست هُدار دوباره خشك شده تا اينكه در نزديكى سد پيشين مجدداً آب در بستر آن جريان مىيابد. همچنين، سرچشمه و منشأ تمامى رودها داراى آب دايمى هستند.
جانوران منطقه سرباز را مىتوان در پنج دسته تقسيمبندى نمود: